Dębowiec

Ścieżka przyrodniczo – dydaktyczna „ Dębowiec”.

Dębowiec (686 m n.p.m. ) wchodzi w skład grupy Klimczoka będącej częścią Pasma Baraniej Góry, które stanowi najbardziej na północ wysuniętą część Beskidu Śląskiego. Granica tej grupy górskiej wyznaczona jest od wschodu przez dolinę rzeki Białej, natomiast od południa i zachodu przez doliny Żylicy i Brennicy. Od północy grupa Klimczoka opada stromym progiem w kierunku Pogórza Śląskiego. Najważniejszymi szczytami tej grupy są: Klimczok ( 1117 m n.p.m. ), Magura ( 1109 m n.p.m. ), Trzy Kopce ( 1082 m ), Stołów ( 1035 m ), Szyndzielnia ( 1028 ), Błotny ( Błatnia, 917 m ). Doskonałe zagospodarowanie turystyczne w postaci kilku schronisk górskich ( na Dębowcu, Koziej Górze, Szyndzielni, pod Klimczokiem, na Błatniej ) oraz kolejki gondolowej ( na Szyndzielni ) i kolejki kanapowej ( na Dębowcu) powoduje, że grupa Klimczoka jest terenem wyjątkowo atrakcyjnym w skali ogólnokrajowej.
Nazwa Dębowiec kojarzy się z dębem, okazałym długowiecznym drzewem żyjącym ponad 700 lat, rosnącym w lasach grądowych u podnóża Dębowca. Dąb szypułkowy osiągając do 45 m wysokości należy do najwyższych drzew liściastych w Polsce.
Grąd subkontynent lny jest wielogatunkowym lasem liściastym spotykanym w dolnych partiach stoków Dębowca. Drzewostan tworzą głównie lipa drobnolistna, dąb szypułkowy z domieszką graba, jawora i jesionu. W warstwie krzewów oprócz podrostu drzew spotyka się: leszczynę, głóg jednoszyjkowy oraz dziki bez czarny. W bujnym runie największą rolę odgrywają takie gatunki jak : podagrycznik pospolity, zawilec gajowy oraz czosnek niedźwiedzi. W grądzie poniżej ul. Karbowej, w marcu zakwita śnieżyczka przebiśnieg tworząc na dnie lasu białe kobierce.
Na północnym stoku Dębowca oddano do użytku całoroczny Bielsko-Bialski Ośrodek Rekreacyjno-Narciarski „Dębowiec”. Do Ośrodka można dojechać autobusem MZK nr 7, wysiadając na przystanku Karbowa – hala sportowa. Po obydwu stronach wybudowanej w 2012 r. narciarskiej trasy zjazdowej w przedziale wysokości 415-520 m n.p.m. rozmieszczono 6 tablic opisujących przyrodę Beskidu Śląskiego oraz walory przyrodnicze Dębowca. Przyrodnicza ścieżka edukacyjna oznakowana jest w terenie za pomocą tablic. Rozpoczyna się ona przy ul. Karbowej w sąsiedztwie dolnej stacji kolejki kanapowej, gdzie wybudowano niewielkie oczko wodne, a kończy w górnej części trasy zjazdowej.

Na trasie ścieżki, z którą zapoznać się można w ciągu 1 godziny, rozmieszczono tablice informacyjne o następującej tematyce:

  • Płazy ( żaba trawna, kumak górski, salamandra ) – obecność cieków wodnych na Dębowcu oraz wybudowanie dwóch oczek wodnych w sąsiedztwie ul. Karbowej sprzyja występowaniu chronionych gatunków płazów
  • Beskid Śląski – jest mocno zalesiony. Największą powierzchnię zajmują: naturalne lasy bukowo –jodłowe – buczyny oraz pochodzące zazwyczaj ze sztucznych nasadzeń bory świerkowe- świerczyny. Na polanach rozwijają się łąki górskie oraz murawy bliźniczkowe. W Beskidzie Śląskim występuje duża ilość jaskiń , form skałkowych oraz znajdują się źródła największej rzeki Wisły. Najwyższym szczytem jest Skrzyczne ( 1257 m n.p.m. )
  • Buczyny – jedno z leśnych zbiorowisk roślinnych. Charakteryzuje się dominacją buka w drzewostanie. W górach buczyny tworzą regiel dolny. Obok buka w skład drzewostanu wchodzą głównie jodła i jawor.
  • Świerczyny – ( bór świerkowy )- las iglasty, w którym dominującym gatunkiem w drzewostanie jest świerk. W przypadku Beskidu Śląskiego bory świerkowe pochodzą głównie ze sztucznych nasadzeń. Aktualnie obserwuje się zjawisko masowego zamierania świerka.
  • Polany – wskutek wycięcia lasu lub wypalania wykształciły się zbiorowiska nieleśne. Obecne polany powstawały od XV w. do połowy XIX w. W ostatnich dekadach polany zanikają , głównie wskutek zarastania drzewami. Do najcenniejszych typów roślinności zaliczyć można łąki ostrożeniowe , łąki mieczykowo – mietlicowe oraz murawy bliźniczkowe.
  • Chronione rośliny Dębowca – goryczka trojeściowa, podkolan biały, podrzeń żebrowiec.